Već sam ranije na ovom portalu govorila o značenjima ali nije na odmet u svrhu današnjeg teksta naučeno ponoviti.

Pojave na ovoj planeti pa čak i sam život nema sam po sebi odredjeno značenje. Ništa sa sobom ne nosi predodredjeno značenje. Sve što se zamisliti može jednostavno jeste dok smo mi ti koji kroz promatranje dajemo značenja.

Davanje značenja je postalo toliko ustaljen proces u ljudskom umu da velika većina nas nije u stanju da razdvoji pojavu od značenja. Time želim reći da onog momenta kad registrujemo odredjenu pojavu po automatizmu joj pridajemo značenje pri tom vjerujući da naše značenje definiše tu pojavu kao takvu. Tako na primjer onog momenta kad nas ujutru umjesto sunca dočeka kiša po automatizmu većina nas to smatra za lošu okolnost. Medjutim, ako malo dublje razmislimo kiša nije niti dobra niti loša. Kiša je vrlo jednostavna prirodna pojava kojoj mi dajemo značenje zavisno od naših ličih afiniteta.

Iako se čitaocu može učiniti da to što svemu pridajemo značenja nije toliko loša osobina ljudskog uma ja današnji tekst pišem upravo iz razloga ne bih li pokazala kako veliki izvor naših problema nastaje zbog nemogućnosti da razdvojimo situaciju ili pojavu od pridatog značenja. U navedenom primjeru dati značenje kiši kao lošoj pojavi se ne čini previše problematično. Medjutim, treba da znamo da se nikad ne završava na tome. Proces pridavanja značenja se dešava na nivou misli. Kad nešto označimo kao loše naše tijelo emocijama počinje da reaguje i čim u sistemu preovladaju negativne emocije mi počinjemo da se osjećamo loše.

Emocije uvijek predstavljaju unutrašnju reakciju na spoljnja dešavanja ali i na naše misli. Kad se dešava ili kad mislimo nešto prijatno osjećamo pozitivne emocije. Isto tako kad mislimo ili se dešava nešto negativno tad osjećamo negativne emocije. Pozitivne emocije su po pravilu pokazatelj da smo na pravom mjestu i da to stanje trebamo da zadržimo što je duže moguće. Medjutim, kad osjećmo negativne emocije to je znak da ono što mislimo treba da promijenimo. A to možemo uraditi kad ustanovimo zašto prije svega je došlo do toga da osjećamo negativne wmocije.

Kao sto sam vec rejkla emocije su reakcije. Dakle one dlaze sekundarno kao posledica tj reakcija na odredjeni nadrazaj koji predstavlja primarni fator. Dakle ako u nasem sistemu preovadava negativno stanje to znaci da su se formirale negativne emocije kao posledica odradjenih nadrazaju u vidu sposljasnjih dessvanja i nasih misli o spoljasnjim dessvanjima. Medjutim ta desavanja nekad istinski jesu negativna a nekad bas i nisu ali im mi po inerciji pridajemo negativno zancenje sto rezultira negativnim emocijama sto za krajnji rezultat ima negativno stanje osobe..

Ukoliko smo posmatrali neku odrdjenu potresnu scenu sasvim je normlano da uspijed toga osjecamo negativne emocije. To je sasvim prirodna i normalna reakcija naseg sistema. Ali nekad se isto tako desava da na minorne situacije reagujemo kao da se istinska katastrofa desava samo zato sto samo korz nvike stekili da odredjenim desavanjima pridajemo odredjenja znacenja. 

Da bi smo imali vise moci da vladamo sobom moramo se ucitui da napravimo razliku izmedju dogadjaja i naseg zancenja prifdatog dogadjaju sto sa sobom nosi nasu odredjenu reakciju. Zelim danas da vas uvjerim da kakvo god da je ponasanje nekog drugog vi imate moc da odaberete svoju rekciju. Cak i da vas sve pinasob pitam da li vladate svojim rrakcijama vi bi ste tvrdili da da. Medjutim posmatrajuci ebe ali i druge istina je da veoma malo vladamo svojim rekacijama jer te reakcije budu psoledica naseg davanja znacenja odredjenim sitacijama. Ali ako uspijemo da razdvojimo dogadjaj koji je neutrala onda nase znacenje koje automatski pridajemo dogadjaju i nsu rekaciju kao posledicu datog znacenja shvaticemo da tek tad imamo moc. Jer kod jednog te istog dogadjaja moze biti pridato bezbroj znacenja i svako to znacenje moze nositi sa sobom drugaciju reakciju. To znaci da birajuci znacenje koje pridajemo necemu mi tad biramo i svoju reakociju i kao posledica toga imamo vecu moc diktiranja sisptvenog unutrasnjeg stanja.

Hajde da vidimo na primjeru.

Ana svako jutro vozeci do posla kroz nesnosnu gradsku guzvu iskusi makar jednu frustrirajucu situaciju. Bilo da su to automobili koji se po cijeni udesa ubacuju u red ili pjesaci koji skoro pa da iskacu pred automobile ne postujuci proisana mjesta za prelazak. Bilo da su to zastoji i cekanja. Svaki put kad bi iskusila neku od saobracajnih zavrzlama ana je osjecala u svom sistemu frustraciju. Tad bi na vec formuraniu frustraciju nadodavala novci sloj tako sto se frudtrrala sto je frustrirana. Prolazile bi jo  mili kroz glavu tipa ne  ogu da vjerujem da svako jutro moram da se nerviram zbog saobracaja i nesnosnih pjesaka i neukih vozaca i gzuzve.... Ana radi dugi niz gdina i dugi nisz godina vozi i njen sistem po navici reaguje frustracijom.

Ovdje vidimo da korz ponavljanje postoji jako formiran formiran program koji je dio bioloskog sistema. Saobracajne situcije predstavljaju neuralnu pojavu. Aninio smatranje da je to lose predstavlja davanje znacenja i konacni proizviod je njena frustracija sto predstavlja reakciju.